Onderwijs in Turkije: Lagere school

Ben je van plan om met het hele gezin te emigreren naar Turkije en heb je jonge kinderen? Dan is het wel handig om te weten hoe het onderwijssysteem in Turkije precies in elkaar zit. Hier lees je hoe de lagere school in Turkije in zijn werk gaat en wat voor mogelijkheden je hebt tot het volgen van onderwijs.

Het Turks onderwijssysteem kent basisonderwijs, voortgezet onderwijs en hoger onderwijs. De eerste twee scharen wij onder lager onderwijs en daar gaan we het in dit artikel dan uitgebreider over hebben. In het lager onderwijs heb je de keuze uit een openbare en een particuliere variant. Het openbaar onderwijs wordt gefinancieerd door de overheid. Vaak betaal je een kleine bijdragen, maar soms ook helemaal niets. Particuliere scholen zijn daarentegen erg duur en dus niet voor iedereen toegankelijk. Je krijgt er echter wel een hoop voor terug, aangezien de kwaliteit van de particuliere scholen vaak hoger liggen.

Turkije heeft voor kinderen tussen de drie en zes jaar de mogelijkheid om voorschool te volgen. In het Turks heet dit Ana Okul en het is in Nederland te vergelijken met de kleuterschool. De voorschool valt niet onder het openbaar onderwijs. Er zijn wel enkele kleuterscholen vanuit de overheid beschikbaar, maar deze zitten al snel vol. Daarom ben je aangewezen op de particuliere variant, wat over het algemeen erg duur kan zijn. Daardoor maakt slechts een klein gedeelte van de kinderen gebruik van de voorschool. De Turkse overheid probeert dit overigens wel te stimuleren, door dus meer kleuterscholen te bouwen vanuit de overheid.

In 2013 is het onderwijssysteem in Turkije op de schop gegaan. Het basisonderwijs bestaat nu uit acht leerjaren, die geteld worden vanaf zes jaar. Met zes gaan de kinderen naar school en dan beginnen ze in groep 1, dit is vergelijkbaar met groep 3 in Nederland. Kies je voor het openbaar onderwijs, dan heb je als ouders geen keuze naar welke school de kinderen gaan. In Turkije worden de kinderen ingedeeld op basis van de gemeente en locatie waar je woont. Je gaat vaak gewoon naar de dichtstbijzijnde school. Bij particulier onderwijs heb je deze keuze wel.

De basisschool duurt langer dan in Nederland. Daardoor is een deel van de middelbare school vervlochten met de basisschool. Ieder kind komt op zijn 13e met ‘hetzelfde’ niveau van de basisschool.

Voor het basisonderwijs heeft de Turkse overheid een curriculum opgesteld. Dit bestaat uit verplichte vakken en keuzevakken. Het Turkse Ministerie van Onderwijs bepaald welke studieboeken gebruikt mogen worden. Deze zijn gratis. Openbare scholen mogen ouders niet meer verplichten om aparte boeken aan te schaffen. Kinderen hebben over het algemeen zes vakken per dag, waar er één leerkracht voor de klas staat. Na groep vijf verandert dit en krijgt het meer de structuur van een middelbare school in Nederland. Dan worden de vakken namelijk gegeven door vakdocenten. Op openbare scholen gaan kinderen vaak in twee shifts naar school. De ene helft van de school gaat ’s ochtends naar school, terwijl de andere helft ’s middags pas aanwezig hoeft te zijn. Dit is voornamelijk in gebieden waar er een tekort is aan leerkrachten of te veel leerlingen zijn.

Rond het veertiende jaar, gaan Turkse kinderen naar de middelbare school. Hierbij kiest het kind ook meteen een profiel:

• Natuurwetenschappen
• Turks-wiskunde
• Vreemde taal
• Sociale wetenschappen
• Kunst
• Sport

Dit maakt ook meteen het verschil duidelijk met het middelbaar onderwijs in Nederland. In Nederland is het middelbaar onderwijs namelijk ingedeeld in niveaus en niet op een thema.

Het middelbaar onderwijs duurt vier jaar. Aan het einde krijg je het Lise Diplomasi. Dit geeft het recht op deelname aan de toelatingsexamens van de universiteit.

Er wordt de laatste jaren in Turkije veel geïnvesteerd in speciaal onderwijs. Het principe is, zolang het op een normale school kan, gaat het kind daarheen. Wel is er dan vaak één-op-één begeleiding aanwezig. Dit kan handig zijn voor kinderen met bijvoorbeeld adhd. Kinderen met een zwaardere handicap, gaan naar speciale scholen. Vroegere heerste er nog een beetje een taboe op kinderen met een handicap, gelukkig wordt dit de laatste jaren steeds beter. Daardoor gaan ook steeds vaker dit soort kinderen naar school.

Het speciaal onderwijs is ingedeeld voor kinderen van zes tot 22 jaar! De klassen zijn heel klein en er wordt vaak gebruik gemaakt van hoogopgeleide leerkrachten. Ook komen er steeds meer sociale werkplekken en heeft de overheid regels voor het in dienst nemen van mensen met een handicap. Alles om de inclusie te bevorderen!