Cultureel Erfgoed in Antalya

Op deze pagina lees je alles over het cultureel erfgoed in Antalya. De stad kijkt terug op 6000 jaar greschiedenis, waarvan een deel goed bewaard is gebleven en een deel ook niet. Oude ruïnes en de prachtige oude binnenstad van Antalya zijn enkele getuigen van een lang vervlogen tijdperk. Ook vind je in de omliggende provincie tal van sporen van de oude Ottomaanse Cultuur, evenals de hedendaags Turkse cultuur.

Verder lees je hier meer over de religie en haar bouwwerken, de bazaars en het shoppen, de eetcultuur en over het leven in Antalya zelf.

Yörük mensen waren nomaden die ooit vanuit Centraal-Azië naar Anatolië migreerden. Ze woonden in de zomer in het Taurusgebergte en in de winter langs de kust. Velen van hen dienden Turkse sultans als krijgers bij hun veroveringen. Tegen de tijd dat het Ottomaanse rijk in de 16e eeuw zijn hoogtepunt bereikte, waren de Yörüks tot in Zuidoost- en Midden-Europea doorgedrongen.

Tegenwoordig leven de meesten van hen een normaal leven met vaste verblijfsplaats. Het Yörük Park in Kemer, wat is opgericht in 1982, toont het leven van deze nomaden, dat zwaar en vermoeiend was. In Manavgat heb je het Yörük Museum, wat deels ontworpen is als openluchtmuseum. Je vindt hier 3 originele tenten die de nomaden gebruikten, evenals tal van andere alledaagse voorwerpen. 

Derwisj-monniken behoren tot de soefi-stroming. Soefi’s staan bekend om hun wijsheid, genezing en geheelonthouding. Zij zijn de mystici van de islam. Het woord Derwisj komt uit het Perzisch en vertaalt zich als ‘arm’ of ‘bedelaar’. Meestal leven de monniken als bedelaars, ze gebruikt het geld dat ze krijgen echter niet voor zichzelf, maar geven het aan andere arme mensen.

De wervelende dans van de derwisjen is erg beroemd. Het is een ceremonie om religieuze opwinding te bereiken. Daarbij draaien monniken om hun eigen as, met de rechterhandpalm naar boven en de linkerhand naar beneden. Goddelijke energie wordt met de rechterhand ontvangen en met de linkerhand aan de wereld gegeven.

In 1750 werd de eerste bananenplant naar Turkije gebracht. Sindsdien worden er bananen geteeld langs de kust tussen Alanya en Gazipaşa op de heuvels die uitkijken op zee. Bananen zijn namelijk dol op de vochtige wind. Locals zeggen ‘bananen houden van de zee’. De bananen die hier worden geteeld zijn overigens kleiner en veel zoeter dan bijvoorbeeld de bananen uit Afrika en Zuid-Amerika. Daarom worden ze ook wel eens ezelbananen genoemd.

In Antalya worden ook citrusvruchten verbouwd. Er zijn tal van sinaasappelplantages. De geur van oregano en tijm hangt ook in de lucht boven de velden. Johannesbroodbomen kunnen tot 20 meter hoog worden en hun fruit wordt verwerkt tot siroop of gedroogd gebruikt ter vervanging van cacaopoeder. Zo ontstaat het voor ons bekende Johannesbroodpitmeel.

Locals zeggen “bananen houden van de zee”. De vruchten die hier worden geteeld zijn kleiner

Zelfs avocado, normaal gesproken afkomstig uit tropische regenwouden, gedijen goed in Alanya. Voor vleesproducten zijn vooral lams- en geitenvlees bekend. Het kleine stadje Kaş staat bekend om de visserij.

Vroeger werden goederen vanuit China naar Europa vervoerd via de Zijderoute, die tot in de 14e eeuw heel belangrijk was. Naarmate het vervoer over zee beter werd en er ook zijde in Europa werd geproduceerd, verloor de Zijderoute geleidelijk aan belang en werd in de 19e eeuw bijna niet meer gebruikt.

Op de Zijdeweg werd onderweg op precies één dag lopen van elkaar karavanserais gebouwd. Een karavanserai is een groot gebouw met meerdere functies dat langs het wegennet van de zijdenroutes werd gebouwd voor handelaren die in karavanen tussen Oost-Azie en het Westen te voet of met lastdieren goederen transporteerden. Om veiligheidsredenen waren hun muren zo dik als die van een kasteel. Binnen vonden reizigers onderdak en voedsel voor zichzelf en hun dieren. Meestal was er een moskee, waterputten, wasgelegenheid, een smid en een dierenarts. Tegenwoordig kun je verschillende karavanserais in Antalya bezoeken.

Sapadere is bijvoorbeeld een interessant dorp gelegen naast een kloof met dezelfde naam. Zijderupsen worden hier nog steeds gekweekt. Je kan ook een bezoek brengen aan een grote zijdefabriek die nog steeds in werking is.

De oude stad, ook wel Antalya Kaleiçi genoemd, ligt op een klif boven de haven. Veel van de huizen langs de kleine, kronkelende straatjes met kinderkopjes dateren uit de Ottomaanse tijd. Het lijkt wel alsof de tijd hier heeft stilgestaan. De Hadrianuspoort herdenkt het bezoek van keizer Hadrianus en was lange tijd de enige toegang tot de oude stad.

De minaret van de Yivli Minare-moskee, gebouwd door de Seltsjoeken in de 1e eeuw, wordt beschouwd als een herkenningspunt van Antalya. Vlakbij ligt Saat Kulesi, de klokkentoren die ooit deel uitmaakte van de oude stadsmuren. De oude haven van Antalya heeft een heel bijzondere sfeer met al die vissersboten en jachten. Als je er zin in hebt, kun je je vergapen aan tentoonstellingen uit de geschiedenis in het Archeologisch Museum in Antalya.